10. Patronka dobrej śmierci i pracy konspiracyjnej

Jako patronkę dobrej śmierci czczą św. Barbarę przede wszystkim ci, którzy na śmierć nagłą i niespodziewaną są najbardziej narażeni: górnicy, hutnicy, marynarze, rybacy, żołnierze, kamieniarze, więźniowie. Polecają się jej wszyscy, którzy chcą sobie uprosić u Pana Boga szczęśliwą śmierć. Ten, kto w krytycznym momencie życia wzywa jej pomocy, nie umrze bez sakramentów. Barbara prosiła Chrystusa, aby wszystkie jej cierpienia wyjednały ludziom wsparcie w godzinie śmierci, zwłaszcza łaskę żalu za grzechy, dobrej spowiedzi i przyjęcia Wiatyku. Nazywana jest także Matką Świętej Spowiedzi.

W latach 11 wojny światowej św. Barbara była opiekunką tych, którzy działali w podziemiu. Według Zofii Kossak, „wielu z tych, którzy przedtem jej nie znali, przekonało się, jak możną i chętną pomocnicą w potrzebie jest św. Barbara”.

Kiedy w latach osiemdziesiątych XX wieku wprowadzono stan wojenny, całe podziemie obrało ją za swoją opiekunkę w trudnej i niebezpiecznej pracy konspiracyjnej. Nielegalne wydawnictwa, ulotki roznoszone i rozrzucane po ulicach mogły sprowadzić na ludzi więzienie, a nawet śmierć z rąk nieznanych sprawców. W tamtych latach odrodziła się popularność świętej z Nikomedii.

za: E. Michniowska-Addario, Święta Barbara, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.