Pod wpływem jednego ze swych nauczycieli Barbara przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości. Ojciec dowiedział się o tym fakcie, kiedy chciał wydać ją za mąż, a ona odrzucała kolejnych kandydatów do jej ręki. Dziewczyna swoje szczęście widziała jedynie w pełnym oddaniu się Chrystusowi, dlatego sprzeciwiła się woli ojca. Ten wpadł w gniew, przeklinał, złorzeczył.
Nie licząc się z sumieniem córki i chcąc złamać jej opór, ojciec uwięził ją w wieży. Podczas jednej z jego podróży Barbara kazała wykuć w wieży trzecie okno, na cześć Trójcy Świętej, urządziła również tajemną kaplicę, gdzie spędzała długie godziny na modlitwie i lekturze ksiąg chrześcijańskich. Samotność i spokój sprzyjały rozmyślaniom. Obserwując przyrodę, podziwiała harmonię świata stworzonego przez Boga.
Przez długi czas wywierano na nią nacisk, by wyrzekła się wiary. W tym celu była głodzona i zastraszana. Nic jednak nie skłoniło jej do zmiany decyzji. Nie uległa presji z zewnątrz, zachowała swoją wolność i godność osobistą. Stawiała miłość do Jezusa wyżej od wszelkich wartości ziemskich i była gotowa złożyć życie Bogu w ofierze. Kiedy pewnego dnia udało się jej uciec z więzienia, schroniła się w skale, która w cudowny sposób otworzyła się przed nią. Dioskur z pomocą sług udał się na poszukiwania. Pomimo ucieczki w labirynt skalnych przejść Barbarze nie udało się uniknąć aresztowania. W ręce ojca wydał ją pasterz, którego owca weszła do skały.
za: E. Michniowska-Addario, Święta Barbara, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz